MENU

PROJEKTY

INNE






Przydatne strony

Tekst alternatywny

ŚWIADCZENIE WYCHOWAWCZE 500+

Z dniem 1 kwietnia 2016 roku weszła w życie ustawa o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci wprowadzająca do systemu prawnego świadczenie wychowawcze, które jest realizacją Programu Rodzina 500 Plus. Świadczenie to ma na celu przede wszystkim częściowe pokrycie wydatków związanych z zaspokojeniem potrzeb życiowych i wychowywaniem dzieci.


Kto otrzyma świadczenie wychowawcze

Świadczenie wychowawcze przysługuje matce, ojcu, opiekunowi prawnemu dziecka lub opiekunowi faktycznemu dziecka. Opiekunem faktycznym jest osoba, która opiekuje się dzieckiem i wystąpiła do sądu z wnioskiem o przysposobienie dziecka.
Świadczenie jest wypłacane osobom, które wychowują przynajmniej dwójkę niepełnoletnich dzieci. Na drugie, trzecie, czwarte i każde kolejne dziecko otrzymają po 500 złotych miesięcznie wypłacane aż do osiągnięcia przez dziecko pełnoletności. Nie obowiązuje tu kryterium dochodowe - 500 złotych na dziecko otrzyma każdy, kto złoży wniosek w tej sprawie.
Wsparcie na pierwsze dziecko (najstarsze lub jedyne dziecko w wieku do ukończenia 18 roku życia) rodzice/opiekunowie otrzymają po spełnieniu kryterium dochodowego 800 zł netto na osobę w rodzinie lub 1.200 zł netto na osobę w rodzinie, w której wychowywane jest dziecko niepełnosprawne lub dziecko powyżej 16 roku życia legitymujące się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym orzeczeniem o niepełnosprawności.
W przypadku, gdy osoba uprawniona do świadczenia wychowawczego marnotrawi wypłacane jej świadczenie wychowawcze lub wydatkuje je niezgodnie z celem, organ właściwy - wójt, burmistrz lub prezydent miasta, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby - przekaże należne świadczenie w całości lub w części w formie rzeczowej lub w formie opłacania usług.

Świadczenie wychowawcze nie przysługuje, jeżeli:


dziecko pozostaje w związku małżeńskim

dziecko zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie albo w pieczy zastępczej

pełnoletnie dziecko ma ustalone prawo do świadczenia wychowawczego na własne dziecko

członkowi rodziny przysługuje za granicą na dziecko świadczenie o podobnym charakterze do świadczenia wychowawczego, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

osobie samotnie wychowującej dziecko nie zostało ustalone, na rzecz tego dziecka od jego rodzica, świadczenie alimentacyjne na podstawie tytułu wykonawczego pochodzącego lub zatwierdzonego przez sąd, chyba że:

drugie z rodziców dziecka nie żyje;

ojciec dziecka jest nieznany;

powództwo o ustalenie świadczenia alimentacyjnego od drugiego z rodziców zostało oddalone;

sąd zobowiązał jedno z rodziców do ponoszenia całkowitych kosztów utrzymania dziecka i nie zobowiązał drugiego z rodziców do świadczenia alimentacyjnego na rzecz tego dziecka;

dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką naprzemienną obojga rodziców sprawowaną w porównywalnych i powtarzających się okresach.

Ustalenie prawa do świadczenia
Ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego oraz jego wypłata następują odpowiednio na wniosek matki, ojca, opiekuna faktycznego dziecka albo opiekuna prawnego dziecka.

Wniosek należy złożyć w urzędzie gminy lub miasta właściwym ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie wychowawcze - osobiście, korespondencyjnie, najlepiej listem poleconym za potwierdzeniem nadania lub przez internet – za pomocą systemu udostępnionego przez ZUS i e-banki, za pośrednictwem portalu empatia.mrpips.gov.pl oraz platformy ePUAP (epuap.gov.pl).

Świadczenie wychowawcze zostanie przyznane, począwszy od miesiąca, w którym wpłynął wniosek z prawidłowo wypełnionymi dokumentami, do końca okresu zasiłkowego lub do dnia w którym uprawnione dziecko kończy 18 lat lub do dnia ukończenia przez pierwsze najstarsze dziecko 18-go roku życia.

Co do zasady, okres zasiłkowy dla osób korzystających z programu trwa od 1 października do 30 września następnego roku kalendarzowego. Jedynie pierwszy okres na jaki było przyznane prawo do świadczenia był dłuższy, gdyż trwał od 1 kwietnia 2016 roku do 30 września 2017 roku.

Wnioski w sprawie ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego na kolejny okres są przyjmowane w wersji papierowejod dnia 1 sierpnia danego roku, on-line od dnia 1 lipca. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o świadczenie wychowawcze na kolejny okres złoży wniosek wraz z dokumentami do dnia 31 sierpnia, ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego oraz wypłata tego świadczenia przysługująca za miesiąc październik danego roku następuje do dnia 31 października tego roku. W przypadku gdy osoba ubiegająca się o świadczenie wychowawcze na kolejny okres złoży wniosek wraz z dokumentami w okresie od dnia 1 września do dnia 31 października danego roku, ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego oraz wypłata świadczenia przysługującego za miesiąc październik następuje do dnia 30 listopada tego roku.

Świadczenie wychowawcze a uprawnienie do innych świadczeń

Świadczenie wychowawcze nie będzie wliczane do dochodu przy ustalaniu prawa do świadczeń z innych systemów wsparcia, co oznacza, że nie będzie miało wpływu na prawo do świadczeń z pomocy społecznej, świadczeń rodzinnych, świadczeń z funduszu alimentacyjnego, czy dodatków mieszkaniowych.

Wyłączenie z egzekucji komorniczej

Świadczenie wychowawcze nie podlega egzekucji komorniczej. Jest też wyłączone z egzekucji komorniczej prowadzonej z rachunku bankowego. W praktyce oznacza to, iż osoba, która ma prawo do świadczenia, a jest zadłużona i postępowanie w stosunku do niej prowadzi komornik, nie musi się martwić o środki z Programu 500 Plus wpływające na rachunek bankowy. Przepisy uniemożliwiają bankowi wykonanie zajęcia komorniczego tego świadczenia i innych świadczeń zwolnionych spod egzekucji ze względu na ich wyłączenie spod zajęcia (środki nie będą przekazywane na pokrycie egzekwowanej należności). Zadaniem banku jest powiadomienie komornika o niemożności przekazania części kwoty znajdującej się na rachunku bankowym ze względu na okoliczność, iż pochodzi ona ze świadczeń niepodlegających zajęciu.